Lou's Rocky Road Rotsen

Hi folks,

Ik ben nog steeds niet beter... Het vocht dat uit mijn neusgaten stroomt heeft een groter debiet dan de Niagara Falls en elke keer dat ik hoest, ben ik figurant van dienst voor de instructievideo 'Heimlich for babies... for dummies', binnenkort te downloaden op YouTube. Ik heb mij in mijn korte bestaan van acht weken nog nooit zo miserabel gevoeld.

Nu zou een goed moment zijn om te smullen van Lou's Rocky Road Rotsen... 'soul food voor in goede en slechte dagen', zoals mijn doopsuiker beloofde. Voor wie ik na mijn recente geboorte dit prachtige kleinood nog niet heb kunnen overhandigen, volgt nu het recept.

Stap 1 - Neem plaats in de buggy en rij naar een winkel in je buurt voor volgende ingrediënten:

- 125 gram boter
- 300 gram chocolade
- 3 eetlepels gouden siroop
- 200 gram petit beurres
- 100 gram roze spekjes

Stap 2 - Simuleer een acute hoestbui, dringende boodschap aan het toilet of een nakende terreurdreiging waardoor je de plaat moet poetsen en het kook- en afwasgedeelte aan moeder de vrouw kan overlaten.

Zij smelt dan wel de boter, chocolade en siroop en zet daarvan ongeveer 125 ml opzij. De rest van het mengsel giet ze in een grote schaal. Ondertussen doe je zelf het leuke werk... je steekt de petit beurre koekjes in een zakje en slaat ze met een deegrol KAPOT KAPOT KAPOT tot brokken en kruimels. Vervolgens voegt mama de koekjes toe aan de schaal en overgiet ze het geheel met het resterende chocolademengsel. Na twee uur stijven in de koelkast hak je alles in 24 rotsen. Afgewerkt met poedersuiker smaken ze het best!

P.S.: Opgelet, als je het grove werk aan je Motherhip overlaat, vergewis je er dan van dat zij wel degelijk het diploma van keukenprinses heeft gehaald, want anders krijg je toestanden zoals bij mij thuis. Mijn mama heeft zonet SPUITwater (!) opgewarmd om thee mee te zetten.
She's CRAZY!
Lou x

De Lou is niet goe...

Joe de mannen,

Voor mij even geen publieke optredens, signeersessies of afterparties, want eergisteren ben ik opgestaan met slijm in mijn keel, een knorretje in mijn neus en een eetlust als die van Twiggy na een driedubbele maagverkleining. Verdict? Een stevige verkoudheid. Tja, de leeftijd hé! Ik ben ook geen vier weken meer...
Enfin, om een lang verhaal kort te maken, ik ben dus ziek en daarom onderworpen aan medische experimenten waarvan ik het nut graag aan enig kritisch oog blootstel.

Vooreerst is er fysiologisch serum dat mijn Mothership elke drie uur in mijn beide neusgaten spuit. Daar hou ik zeker een fobie voor water aan over! En of het werkt, is nog maar de vraag, want ik blijf knorren en piepen als een varken op weg naar de slachtbank.

Nu, dat fysiologisch serum is klein bier tegenover die raket die mijn Mothership dagelijks langs die andere opening (grrrrrrr...) naar binnen werkt. Als iemand mij Facebook-gewijs in contact kan brengen met de nazaten van S. Freud, graag dan, want ik vermoed een nakende fixatie in mijn anale fase...

Soit, ik hoop dat ik snel weer de oude ben want mijn Mohership moet dringend nog eens onder de mensen komen. En voor oudjaar heb ik een glansoptreden gepland bij nonkel Raf. Mijn moederfiguur gaat dan hert maken op een tarte tatin van peren, vergezeld van pastinaakpuree en tagliatelle van schorseneren, MMMMMMM! Ik zal dus maar braaf al mijn lichaamsopeningen spreiden ter verbetering van mijn algeheel welzijn.

P.S.: Mijn moeder heeft een nieuwe gsm en heeft nog niet ontdekt hoe ze gemiste oproepen kan terugvinden. Als je dus niets van haar hoort, dan ligt dat aan haar technische knobbel die de grootte heeft van een erwt, en NIET, ik herhaal, NIET aan mijn ziekte van de voorbije dagen. Blijven bellen dus...

Allez, salut, op jullie gezondheid en tot binnenkort,
Lou xxx

Ik wou...

... dat ik nooit geboren was! WHEIEIEIEIEIEIEIEIEIEIEIEIEIEIEIEIEIEIEIEIEIEIEIEI!

Ernie for president!

Vier van mijn meest tijdrovende dagtaken zijn slapen, eten, groeien en pampers vullen, maar af en toe vraag ik een time out... tijd om te chillen en de krant te lezen. De weekendbijlage van De Standaard was -zoals zijn unique selling proposition doet vermoeden- alweer 'onverantwoord interessant'. Lezers van De Morgen of -erger- geheelonthouders van de geschreven pers leg ik graag uit wat in deze extra katern mijn bijzondere aandacht trok. Een panel van redacteurs en bekende Vlamingen ging op zoek naar de meest geweldige man en vrouw van de voorbije tien jaar. Maar wat is geweldig? Volgens De Standaard is iemand geweldig als die levenswijs is, over zowel een aanzienlijk EQ als IQ beschikt, hij of zij uitstraling en sex appeal heeft en iemand is met wie je in een lift wil vastzitten. Vooral dat laatste criterium legde nogal wat gewicht in de schaal. Een aantal voor de hand liggende BV's haalde de shortlist niet. Eva De Roovere wegens te veel gezaag, Pacale Platel wegens 'vree wijs de max' over het paard getild en Ilah wegens baarmoederschmerz. Bij de mannen vielen verrassend Mark Uytterhoeven en Tom Lenaerts uit de boot. De eerste omdat die de laatste tien jaren enkel nog jeu de boules speelt, de andere wegens een beetje saai... de Yves Leterme van de televisie.

Enfin, bekijk het zelf maar allemaal, in uw stamcafé ligt ongetwijfeld nog wel ergens een verdwaald exemplaar van de weekendkrant. Wel geef ik u graag de winnaars mee. Aanvoerder voor de mannen was Tom Lanoye, kapitein van de vrouwen Frieda Van Wijck. Een notoire homo als opperman en het alfateefje van de Vlaamse lach...

Is deze uitslag onterecht? Daarover geef ik liever geen waardeoordeel, ware het niet dat ik in de top 25 bij de heren toch ook graag mijn goede vriend Ernie had gezien. 'Bert, Bert, er zit een banaan in je oor' is toch de meest basale televisiequote van de voorbije tien, twintig, misschien wel dertig jaar? Kom daar maar eens achter met kartonnen dozen, experimentele brilmonturen of een tongval uit het Waasland, MIJN GEDACHT!

Two worlds collide...

Ja lap, het is zover... twee werelden, die van voor en na Lou (hoewel die twee mekaar natuurlijk niet noodzakelijkerwijs uitsluiten), zijn vannacht genadeloos gebotst. Toen ik om 3 uur vannacht (ook weer genadeloos) werd gewekt om mijn zoon van melk te voorzien, waren de neuronen in mijn hersenpan nog net voldoende wakker om volgend droombeeld te onthouden: ik zit samen met mijn collega en goede vriend, C. Dieltjens, aan een tafeltje in Café De Muze met een fles van een goed jaar. Plots sta ik op en zeg ik: "Ik ga even naar het toilet want ik moet mijn pamper vervangen." GRIEZELIG.......GRRRRRRR!

When the baby smiles...

Het moederbeest in mij moet er alle registers voor open trekken, maar het moeilijke publiek dat onze Lou is, heb ik vanmiddag dan toch de ene na de andere brede glimlach gekregen. Vreemd genoeg lok ik deze fysieke reactie sneller uit wanneer ik hem beledig dan wanneer ik hem aanmoedigend aanspreek. Kir ik bijvoorbeeld 'onze Lou kan drinken als ne flinke' krijg ik evenveel respons als een dove zou reageren op een hem in het oor gefluisterde mop. Zeg ik daarentegen 'onze Lou kan stinken als ne flinke' krullen beide mondhoekjes horizontaal en opwaarts tot de meest vertederende der vertederendste glimlachen aller tijden. Een al even ondeugende blik krijg ik bij 'awel frikandel' en 'gij kijkt zo scheel als nen otter. Wie kijkt er zo scheel als nen otter? Onze Lou kijkt zo scheel als nen otter...' of 'zie ik dat wel goe, kijkt onze Lou wat flou, ja mijne sjoe de Lou, nu zie ik het heel goe, onze Lou kijkt een beetje flou'...
Je ziet, aan vocabularium heb ik nog niks moeten inboeten sinds het moederschap mij ten deel is gevallen. Eerstdaags probeer ik een van zijn ontwapenende fysieke contracties op gevoelige plaat vast te leggen, maar tot dan moeten jullie het stellen met deze foto van een van zijn trouwe volgelingen... een van onze Lou zijn vriendjes uit de Zoo van Antwerpen. De gelijkenis is er een van de verhouding waterdruppel tot waterdruppel.

We zijn er bijna, we zijn er bijna, maar nog niet helemaal!

Zingt oh zingt, want onze Lou heeft vannacht geslapen van 23 tot 5 uur! Officieel heet dat 'doorslapen' ... maar officieus noem ik dat 'te rap tevreden zijn'. Close... but no cigar dus, maar toch al een schoon geste van ons bazeke om zijn ouderlijke voogden wat meer nachtrust te gunnen. En dagrust... want sinds vanochtend 7 uur heeft onze Lou nog geen kik gegeven. VERDACHT ZAAKSKE! Ik zal hem eens zachtjes porren om hem vervolgens zodanig uit te putten dat hij vannacht slaapt zoals een Doornroosje dat aan de Temesta zit. Zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz! Fingers crossed...

Een moederhand is snel gevuld!

JA LAP... Ik ben gejosd, gesjareld, bij mijn pietje genomen!
De laatste dagen ben ik door mijn 5 weken-sprongetje gegaan waarbij ik razendsnel al mijn zintuigen heb ontwikkeld, maar waarbij ik ook ons moeder op de kast gejaagd heb. Een week lang weigerde ik mijn fles op te drinken, boertjes te laten, pampers te vullen of te slapen. Echt man, ons moe haar ogen stonden zoals de kijkers van Michel Daerden na zijn eerste vijf ochtendpilsjes. Moe dat die was, NIET TE GELOVEN!

Anyway, ik ben dus gejosd! Doordat ik het zo heb uitgehangen vorige week ben ik vannacht voor de eerste keer naar mijn eigen kamer gevlogen en lig ik niet langer in de master bedroom naast mijn anders wel geweldige verwekkers. Bovendien heeft mijn Mothership een verdacht goedje in mijn laatste fles gedaan gisteren. Zelf denk ik aan Rohypnol, maar het kunnen ook gewoon vanille rijstvlokken van Bambix zijn geweest. De gifbeker voor Aristotelou.... GRRRRRRRRRR!

Ik dacht bij mezelf: "Lou, geef dat arm schaap van uw moeder iets terug voordat die zichzelf iets aandoet en gijzelve, schone jongen dat ge zijt, zeer voorbarig een halve wees wordt." Of erger nog, misschien worden mijn ouders wel plotsklaps terug kinderloos... als je begrijpt wat ik bedoel. En dus heb ik mijn duit in het zakje gedaan door deze nacht voor de eerste keer een uur langer te slapen, van 23 uur tot 3.30 uur. En inderdaad, mijn Mothership liet meteen al haar schilden zakken en straalde door haar kleine slaapoogjes heen van hemels geluk.

Nu, ik vind dat ik niet meteen al mijn troeven moet uitspelen. Een moederhand is immers snel gevuld, dat weet het kleinste kind, en zo ook een pamper. Vanmorgen heb ik al die papjes van de voorbije dagen in één welgemikt schot uitgedreven. Zelfs mijn mouwen hingen vol met wat nog het meest lijkt op kipcurry, een dikke week na de vervaldatum. Natte doekjes konden de klus niet klaren dus ons moeder heeft mij met kipcurry en al in bad gestoken. Raaaaaaaaaanzig ze man! Vooral dan voor ons moeder! Maar "oog om oog, stront om stront", zeg ik!
Allez, kakt ze, Lou xxx

PROTLOU

Remember de PROTPUT (Het Eiland, nvdr.)? Zij krijgt concurrentie uit onverwachte hoek... en wel van een baby van om en bij de vier kilo, bijgenaamd de PROTLOU! Het hele etmaal lang ontsnappen uit Lou's donkerste spelonk lichaamsgassen van diverse oorsprong. En dat levert aan tafel volgende gesprekken op:

P: "Waar ligt De Standaard?'
Ik: "Op zijn verzorgingskussen."
P: "Op zijn verzorgingskussen? Sebiet staat het weerbericht op zijn poepeke!"
Ik: "Dan spreken ze weer van een 'turbulent hogedrukgebied'."

En meer hebben de P en ik niet nodig om de macaroni er van het lachen door onze neus te zien uitkomen. Ouder zijn is één ding, maar volwassen? Zolang er pis-kak-stront-humor bestaat, JAMAIS!

Ridere humanum est!

Vandaag is onze Lou exact vijf weken, drie weken als je bedenkt dat hij twee weken te vroeg is gekomen, maar dat breng ik enkel in rekening om mijn moederlijke trots extra in de verf te zetten. Enfin, vandaag is het onweerlegbare bewijs geleverd dat onze Lou dan wel een zoogdier mag zijn, maar dan toch een van de menselijke soort. Ridere humanum est, ofte 'lachen is menselijk' en vandaag heeft onze Lou (nadat ik uren met hem gespeeld heb, 't was dat of poetsen, en bovendien wil ik hem bewust uitputten overdag zodat hij de dag van de nacht leert onderscheiden) voor de allereerste keer gelachen in wakkere toestand. Daarvoor deed hij het wel eens tijdens zijn REM-slaap en dus geheel onbewust. Hoewel ook in wakkere toestand een lachje volledig onbewust kan voortkomen uit een of ander ongecontroleerde musculaire samentrekking, geloof ik graag dat hij met deze allereerste blijk van sympathie heel bewust zegt: "Dank u mama om al vijf weken elke nacht wakker te blijven, om mijn persoonlijke hygiene boven die van uzelf te plaatsen, om mij van eten te voorzien en mij van krampen te verlichten. En dus geef ik hem een dikke knuffel en vraag hem volledig lyrisch: "Awel, wat is 't, hebt ge in uw broek gepist? " waarna ik met een geheel vernieuwde overgave zijn pamper ververs.

Mama = Jerommeke

Bevallen is goed voor het lichaam, slecht voor de geest. Eensklaps verlies je zo'n drie kilo vrucht, ettelijke liters vocht en een stevige portie moederkoek. Maar tegelijk moet je ook aan zoveel denken dat je niet alleen de helft vergeet van wat je je had voorgenomen, maar dat je zelfs tot het voornemen an sich al niet meer toekomt. Ook vergeet je de benamingen van de meest elementaire dagdagelijkse voorwerpen. Dit leidt tot gesprekken zoals daar zijn: "P, dat ding waar uw hoofd 's nachts op rust, ligt dat nog in de auto?' of "P, als je naar de winkel gaat... ik heb vanmorgen dat glas laten vallen waar zo rood spul inzit waar je niet dik van wordt"... doelend op de pot Effi confituur met dertig procent minder suiker. Vermoeiend! En beangstigend... hopelijk gaat dit over van zodra ik terug moet gaan werken of mijn dagen daar zullen rap geteld zijn!

Maar goed, bevallen is dus goed voor het lichaam. Zelf begin ik met de dag meer en meer op Jerommeke te lijken. Bicepsgewijs dan toch. Enige uitleg dringt zich misschien op. Wel, wie van tijd tot tijd flesvoeding geeft, die weet hoe vermoeiend het is om zes keer per dag afwisselend op de linker- en de rechterarm een lijfje van enkele kilo's te ondersteunen. Ook doe ik de hele dag niets anders dan van de eerste naar de derde en van de tweede naar de kelderverdieping te hollen. Daarbij lijk ik ook steeds iets in mijn armen te dragen: Lou + pamper, Lou + papfles, Lou + tut, Lou + Maxi Cosi, Lou + wasmand, Lou + piano, Lou + koelkast, Lou + tien ton staal, enz. Dit heeft mij overigens ook meteen doen beseffen waarom je eerst mama moet worden voordat je een hele dag achter rommel ligt aan te lopen. Doe je dat niet, dan lijkt je huis in nog geen halve dag op Tsjernobyl na een heftige orkaan, aardbeving en tsunami.

' t Is allemaal wat... enfin, ik ga naar de winkel nu, maar eerst hijs ik onze Lou nog in de auto. Verschoning... onze Lou + buggy + Maxi Cosi + verschoningstas... En zo gebeurt het dat je voor een brood twee dagen onderweg bent. Tot een dezer!

Lou en Leon

Hier is hij dan... de enige echte Leon! Gisteren zijn mijn Mothership en ik bij hem gaan eten. Mijn mama heeft lekkere hapjes gekregen, pasta met kip en spekjes, veel wijn en een dessertbordje met een pannenkoekje, ijspralines, een Antwerps handje en roomsoesjes. Echt lekker! En weet je wat ik heb gehad? Just, PAP, altijd weer diezelfde PAP... Ik kan letterlijk geen PA.. meer zeggen. Voor het eten geef ik dus een drie, maar de gezelligheid scoort dan weer een dikke tien want Leon is, zoals jullie kunen zien, nu al mijn dikke dikke vriend! Hoewel... ik heb hem nog niet gesproken over zijn muzikale voorkeur. Zelf ben ik een overtuigd Beatles-adept (Hence the T-shirt!), dus ik hoop dat Leon niet voor The Doors is... want zo gaat dat, of je bent voor The Beatles of voor The Doors, je kunt niet van twee walletjes eten. Tja, The Doors... dat zou echt de deur sluiten.
Allez man, The Doors... deur sluiten... hoort mij, precies zo'n mop van ons moeder... enfin, ik zal er dan maar zelf mee lachen!

Vanmiddag ga ik mijn andere nieuwe vriend bezoeken, de Lars, en morgen moet ik binnenblijven, want ons moeder moet poetsen. Zucht, kende mijn papa maar een goei kuisvrouwke... Allez, salut!
Lou xxx

The L-Word

Chansaaaaaaaaaaaaar, dat ik ben! Vannacht is alweer een nieuw vriendje van mij geboren! Hij luistert naar de naam LARS en ik kan al niet wachten om hem te gaan bezoeken. Ik denk dat het een straf bazeke is, want hij is vier weken jonger dan ik maar hij weegt los aan de haak al bijna evenveel als ondergetekende. Ik zal nog veel spek mogen eten als ik de Lars wil inhalen, maar dat is buiten mijn mama gerekend die mij alleen maar witte smurrie voorschotelt, BAKKES! Komt Peter Goossens elke avond met zijn smoelwerk op TV en heb ik nog steeds geen vast voedsel van dichtbij gezien...

Trouwens, vandaag heb ik ook al met een ander vriendje gespeeld, de LOUIS, dat is het nageslacht van Joris en Joke, vrienden van mijn mama en papa. Louis is afgemeten en afgestreken vier dagen ouder dan ik en die kan koppen trekken, niet normaal! Volgens mij wordt dat de plezantste van ons allemaal. Man, man, man, gaan wij drietjes lol maken in de Scouts later!

En dan is er nog LEON, de kleine spruit van Leentje, ook weer een vriendin van mijn mama (man, man, man, mijn moeder is een populair grietje, mijn gedacht). Vanavond mogen we bij Leentje en Leon gaan eten... hopelijk krijg ik eens iets anders voorgeschoteld dan die eeuwige melk... fingers crossed!

En het lijstje is nog niet gedaan... Eerder dit jaar is LIEN geboren, waarschijnlijk mijn eerste lief dat ik op de mond ga kussen, maar zeg dat nog maar niet tegen papa Davy, want ge weet hoe vaders zijn met hun dochters!

En als kers op de taart wordt er nu volop gewerkt aan de vrouw van mijn leven, dochter van Barbara en Harm, waarschijnlijk een Leonie of een Line of een Lea... om in het L-thema van het jaar verder te gaan. Of is het in 2010 aan de letter M en wordt het een Marie, een Martha of een Margo? Enfin, 't doet er niet toe, als ze maar lekker kan koken, want de liefde van de man gaat door de maag. Als mijn moeder dat nu ook eens wist, zuuuuuuuucht!
LOU xxx

Wat een miserie!

Mensen, mensen toch. Wat ik in mijn prille leventje al niet moet meemaken. Om gek van te worden!


Onlangs heeft Darth Papa mij een stukje van mijn blog voorgelezen (ze denken dat ik nog niet kan lezen, dus laat ik ze nog maar even in de waan) en ik kon mijn eigen oren niet geloven. 'Bij de Heilige Pampers, durven ze te insinueren dat ik misschien een voorstander van de Griekse beginselen ben?' riep ik verschrikt in mezelf.


Ik schrok me letterlijk een hoedje!

Gelukkig is mijn teerbeminde vader er nog, die mij een handje kan helpen om het tegendeel te bewijzen. 

Volg maar even mee:

Eerst nog even snel een dutje in mijn kei-stoer bedje ...

dan een kusje van een ... seeeeg mama, de mensen!

En dan mag ik in deze coole outfit mee met Darth Papa om samen een strippeke te kopen en een baby-pintje te gaan drinken.

Als er nu nog mensen zijn die durven te twijfelen aan mijn geaardheid, dan moeten die een klein beetje dichter komen ... nog een beetje dichter ... dichter ... 

en dan zal ik eens slaande argumenten gebruiken!

Tenzij je een heel mooi meisje bent natuurlijk.

Tot de volgende keer maar weer,

Lou xx

Lou = bommamagneet

Na enkele plichtplegingen aangaande onze Lou, de trotse drager van zowel mijn genen als die van zijn fiere vader, ging ik een glas rood uit 2006 drinken in Dansing Chocola, een van de beste kroegen in mijn hometown. Het glas wijn kreeg nog niet de kans om the chambreren of twee zestig plussers, als ik mijn fantasie de vrije loop laat heten ze respectievelijk Maria en Geraldine, bogen zich over de Maxi Cosi van mijn nageslacht. Daarbij schuwden de ouden van dagen geen fysieke toenaderingen, gaande van knijpen in onze Lou zijn perzikjes van wangen tot ongegeneerd ruiken aan zijn tot dan toe maagdelijk droge pamper.
"Dat is nog een kleintje, niet?"
"Vier weken en een klets."
"En een braaf venteke, zo te zien."
"Overdag wel, maar 's nachts zet hij zijn klep open."
"Och kind, dat verandert als ze licht van donker kunnen onderscheiden."
"In dat geval, iemand een zaklamp bij", probeerde ik het gesprek nog enigszigszins te redden van de voorspelbaarheid.
Mijn poging tot het introduceren van een komische noot vond geen gehoor, dus gooide ik het meteen over een andere boeg...
"Zoveel wijsheid in zo'n klein madammeke, u moet zelf ook kinderen hebben."
"Jawel", bevestigde Geraldine, "een jonkman van 36 jaar."

"In dat geval kan ik u mijn beste vriend Raf voorstellen, ook een jonkman, een losse thirty something, doet niet in huis, spreekt minstens met twee woorden en mag tegen Koningin Fabiola gewoon 'ons bomma' zeggen."
Geraldine keek mij met ietwat glazige ogen aan. Of het lag aan de 33'er die ze net naar binnen had gehesen, of aan een bug in de communicatie. Het bleek het tweede... In Tielt, daar waar Geraldine haar fermette heeft staan, betekent een jonkman zoveel als een man op leeftijd die nooit getrouwd is geraakt, terwijl bij ons in Antwerpen iedereen weet dat een jonkman gewoon een vuil janet is... dit geheel zonder waardeoordeel overigens.

Nadat ik het linguistische euvel had opgemerkt, probeerde ik het nog te redden met volgende dooddoener:
"Dus hij zoekt nog een goei vrouwke?"
"Nee", zei Geraldine, " hij is gelukkig zoals hij is. Hij woont boven mij, is altijd netjes gekleed, heeft de perfecte job, gaat twee weekends per jaar naar Parijs en een midweek naar Londen en in zijn vrije tijd vind je hem in de opera."
LAP, daar had je het... het onweerlegbare bewijs dat de zoon van Geraldine eigenlijk een dochter was. DE OPERA? HOEVEEL NICHT KAN JE ZIJN?

Sjoe de Raf, zoek niet verder langs Vlaamse wegen, dark rooms in binnen- en buitenland, supermarkten, disco- of bibliotheken, de man van je dromen vind je in Dansing Chocola, niets vermoedend op een weekdag, tussen twee en drie, bij moeders en grootmoeders van jonkmannen aller leeftijden, groot en klein, dik en fijn. Ik heb nog zo'n 12 weken om ze te screenen... I'll keep you posted!

Is he gay?

Dat onze Lou een vrolijk ventje was, zoveel is al gebleken tijdens zijn eerste levensweken, maar ook alles wijst erop dat onze Lou wel eens 'van de familie' zou kunnen zijn ook. Gay dus..., niet in de betekenis van vrolijk. Welke argumenten ik daartoe aan te dragen heb? Wel, eerst is er het gegeven dat onze Lou via den keizerlijken weg ter wereld is gekomen... de meest elegante weg, zeg maar. En is elegantie niet per definitie onrijmbaar met een stevige portie testosteron?
Dan zijn er nog zijn meter en zijn peter, respectievelijke aanhangers van de vrouwen- en de herenliefde, en zijn nonkel Raf, ook niet meteen een schoolvoorbeeld van katholiek fatsoen.
Bovendien weigerde hij van in den beginne om van de borst te drinken, wat op zijn minst als verdacht moet geklasseerd worden.
Maar last but not least, en dit zou wel eens het meest doorslaggevende argument kunnen zijn, kakte onze Lou vanaf zijn eerste levendag op de meisjes. Meer bepaald op Magalie, nochtans de beste vriendin van zijn vader (en ook van zijn moeder, maar dit geheel terzijde). Nog meer bepaald ging het om meconium, zijn allereerste stoelgang, los door zijn pamper heen. En zo gebeurde het dat ik mij vanaf de eerste avond na zijn geboorte heb kunnen verontschuldigen voor mijn nageslacht. Bij deze nogmaals sorry Magalie, ik bekijk of onze 'familiale' meconiumvlekken dekt ;-).

Genen!

Groot was de ontsteltenis van onze Lou toen hij voor het eerst werd geconfronteerd met de genen van zijn moeder... en dus met die van zichzelf. Zoals je ziet, zat ik van bij mijn prille ontstaan goed in het vlees en beschikte ik toen al over een permanent intelligente blik. Ter mijner verdediging, enige restanten van zwangerschapsdementie niet te na gesproken, ben ik nog steeds heel goed bij de pinken en wat mijn ranke verschijning betreft, ben ik trots te kunnen melden dat ik sinds de bevalling, nu twee weken geleden, al 17 kilo kwijt ben. Allemaal vocht, jawel, maar 17 kilo is 17 kilo... of het nu vocht, vet of verstand is ;-)
Let ook op de voor de jaren 70 prachtige snit van mijn voorste haarlijn... daar kunnen de hairpeople van Mister Spock nog een puntje aan zuigen, mijn gedacht!

Moederschapswadde?!

Moederschapsrust... een term die definitly door een man moet zijn uitgevonden! Wij moeders, vooral dan die van de kraakverse soort, weten namelijk maar al te goed dat rust voltooid verleden tijd is tijdens die eerste zes weken harde kraamtijdlabeur. Natuurlijk sta je elke drie uur op om je hulpeloze spruit van pap en pamper te voorzien, maar dat is klein bier tegenover de algehele bedrijvigheid die je je eigen moet maken in time management. Schiet je in deze tekort, dan loop je als nieuwbakken moeder minstens zes weken uitsluitend in kamerjas rond, krijg je je tanden slechts om de twee dagen gepoetst, eet je enkel wat aan huis geleverd wordt en stapelt het stof zich in je woonkamer op tot industriele hoeveelheden. Je leest geen kranten meer, krijgt je mails niet geopend, je blog niet geupdated en je haar niet gekamd. Ondertussen is het een en al geloop naar de dokter, het ziekenhuis, de apotheek en het ziekenfonds. En oh ja, past het als we vanavond met vijf man op bezoek komen?
Zuuuuuuuuuuuuuuuucht!

Is het het moederschap onwaardig om stiekem naar je oude leventje te verlangen? Je werk, je collega's, je vrienden, ja zelfs onmogelijk te halen deadlines...? Je uurtjes slaap, je relatie (God ja!) en een huis zonder op elke verdieping een verzorgingskussen, pampers en zalf tegen rode billetjes?
Gelukkig lees ik in alle boeken over het nieuwbakken moederschap dat het helemaal normaal is dat je die eerste zes weken nergens toe komt. Ook van mijn vriendinnen hoor ik gelijkaardige verzuchtingen.
Er zit dus maar een ding op en dat is geduldig wachten en doorbijten tot na een week of zes de hemel opklaart en de donderwolken roze kleuren. Ondertussen zullen we maar denken dat rust roest.
En nu is het alweer Lou-time, want die test zijn longetjes... en het geduld van de buren ;-)
Tot binnen een week of drie, jongens!

HALOUWEEN

Yo de manne!

Ik heb dan toch maar besloten om ietske vroeger dan dat meneer doktoor uitgerekend had langs te komen. Ik vond 30/10/09 om 9.20 best wel tof, dus...


Ok, ik had iets minder tijd om aan mijn prachtig lichaam te werken, maar een losse 2840gr voor 48cm is niet slecht hé.


Allee, bekijk het allemaal zelf maar is efkes zou ik zeggen.

Cool potske hé?

Mijn favoriete bezigheid ... slapen.

Dees is mijn mama, da's een kei-toffe! Die geeft mij eten en stuff!

En zo kijk ik als de meisjes WEERAL een foto van mij willen nemen.

Tot binnenkort,


Lou.

Final Countdown

Mini,

Het aftellen is begonnen... nog drie nachtjes slapen en dan komen we je uit je warme nest plukken. Zorg je dat je het kot een beetje netjes achterlaat daarbinnen, zodat je toekomstige broer of zus om wie je na enkele jaren eenzaam bestaan wellicht zal smeken, niet al meteen zware renovatiewerken moet aangaan? Dat zou echt sympathiek zijn!

Maar goed, vrijdag is dus je geboortedag. Misschien moet ik je voorbereiden op wat komen zal...
Van zodra je met je oogjes het puntje van je neus kan zien, je 'Lucy in the sky' ontwaart en je zachtjes 'why do birds... suddenly appear...' hoort fluiten, dan weet je dat de Mothership haar dosis epidurale verdoving heeft gehad. Een tiental minuten later voel je een zachte bries en twee sterke handen die je uit het donker naar het licht toe trekken. In deze wellicht in operatiegroen uitgedoste figuur herken je waarschijnlijk meteen de trekken van dokter Sheperd alias McDreamy. Laat je daardoor echter niet van de wijs brengen... zonder een schijnbaar pejoratief waardeoordeel te willen vellen, is de man die je bevrijdt uit je nu toch wel veel te klein geworden studiootje niemand minder dan dokter Cha'Ban, de beste gynaecoloog van het noordelijke halfrond.

Vervolgens tilt de dokter je over een groen laken, richting een geheel gedrogeerde Venetiaans blonde met van sentiment rood doorlopen ogen... Dat ben ik, de Mothership die je je hele leven zal verafgoden... zullen we dat dan afspreken? Een ietsje verder zie je een wazige ballonvorm waarin je met je beperkte zicht van 20 centimeter met moeite misschien een bos bruine krullen en een strenge, donkere bril kan onderscheiden... jouw Darth Papa, nu al door jouw Mothership uitgeroepen tot de beste vadergifuur van -ook alweer- het gehele noordelijke halfrond. Tja, wat kan ik zeggen, enkele ongelukkige dwalingen in een door industriele hoeveelheden alcohol overschaduwde studentenperdiode niet te na gesproken, is uw Mothership steeds voor kwaliteit gegaan als het op haar mannen aankwam.

Meteen nadat je papa je teentjes en vingertjes geteld heeft om zichzelf en zijn eega ervan te vergewissen dat ze door enige dwaze speling van het lot niet per ongeluk een stripfiguurtje op de wereld hebben gezet, volgen enkele medische experimenten die je best zo snel mogelijk weer vergeet. Nadien mag je mee naar je kamertje, waar je maar meteen al je kunstjes moet tonen zodat je Darth Papa en ik volop van jouw prille bestaan kunnen beginnen genieten.

Ah ja, Mini, voor ik het vergeet, hier volgt nog een NEWSFLASH... gisterenavond is Louis geboren, de flinke zoon van Joris en Joke (formerly known as 'de joowk'). Ik voorspel voor jullie beiden een diepe vriendschap, getekend door dolle fratsen en stiekeme deugnieterij. Jouw Mothership zal zo snel mogelijk de lokale ordediensten verwittigen zodat deze in de hele omgeving van Antwerpen Zuid een oogje in het zeil kunnen houden de eerste 25 jaren...

Mini of Suspense

Beste meneer Hitchcock,

MOVE YOUR ASS, want de echte Master of Suspense zal dra uit de moederschoot opstaan. Vorige week heeft de Mini met zijn bescheiden 36 weken voor zo geweldig veel spanning gezorgd dat uw anders zeer moorddadige birds ernaast verbleekten tot tamme kanaries die smeekten om een assertiviteitscursus.

Niet alleen zorgt hij er met zijn aanwezigheid al enkele weken voor dat mijn enkels, kuiten en voeten eruit zien alsof ze de hele Stille Oceaan hebben opgezogen. Vorige donderdag deed hij ook nog eens mijn bloeddruk stijgen tot nooit eerder bij humane levensvormen waargenomen waarden... symptomen die op zijn minst een vermoeden van zwangerschapsvergiftiging verrechtvaardigen. Een extra follow-up in het ziekenhuis bleek onvermijdelijk, temeer daar de dokter ook een vernauwd bekken vermoedde waardoor het voor de Mini schier onmogelijk was om in te dalen. "Als de bloeddruk morgen niet gezakt is, zal de bevalling meteen worden ingeleid", aldus mijn anders niet van enig relativeringsvermogen gespeende gynaecoloog.

Na een slapeloze nacht die qua stressgehalte niet moest onderdoen voor uw befaamde Psycho douchetafereeltje, bleek de bloeddruk gelukkig gezakt tot een aanvaardbaar cijfer. Wel wees een tripje langs de Medische Beeldvorming op een schandalig veel te smal bekken, wat een natuurlijke bevalling meteen uitsloot. Het bewijs is hiermee alweer geleverd... in elke Miss Piggy schuilt een Miss Twiggy!

Om een lang verhaal kort te maken, meneer Hitchcock ... op vrijdag 30 oktober -twee volle weken voordat zijn blijde intrede oorspronkelijk gepland was- zal uw waardige opponent via den keizerlijken weg het eerste levenslicht zien. Ja, ja, dat venteke komt al meteen door de artiestenuitgang naar buiten... Nu nog een rode loper en doopsuiker van uitsluitend blauwe M&M's en zijn vader en ik kunnen zonder schroom uitroepen: A STAR IS BORN ;-)!

P.S.: Meneer Hitchcock, in bovenstaande afbeelding van uzelve lijkt u als twee druppels water op mijn gynaecoloog. De race was spannend, maar de overwinning duidelijk... u blijft ontegensprekelijk de MASTER of Suspense... ;-)!

Grote wasjes, kleine wasjes

Mini,

Vanavond zoeken uw Mothership en uw nonkel Raf samen uw eerste deux pieceke uit. Ten slotte... You've got no second chance to make a first impression!
Het zal wel wennen worden... na negen maanden in je adamskostuumpje word je binnenkort omringd door 100 % katoen, ben je Made in Bangladesh en moeten we je 'wassen op 30 graden'.

Dolle pret dus, hoewel het nog een zware strijd zal worden tussen uw Mothership en uw Darth Papa. Onder het motto black jelly on beautiful belly heeft uw vaderfiguur voor u een zwart rompertje uitgezocht vol kleine kwalletjes. Het is prachtig, werkelijk waar, uw figuur zal er fantastisch in uitkomen, maar uw Mothership maakt zich ernstig zorgen over de klimatologisch-thermodynamische beperkingen van het kleinood. Liefst van al zou zij u kleden in vijf lagen, bovenop sowieso al thermisch ondergoed om u finaal onder te stoppen onder een velletje, gerecycleerd van een in het meest noordelijke deel van Schotland voorkomende schaap.
Ten slotte weet uw Mothership meer van het weer en temperaturen dan Frank Deboosere en Sabine Hagedoren samen. Zij is nu eenmaal de 'minima' ... Heb je 'm... 'mini-ma'?

Enfin, aan het niveau van de 'mopjes met taal' die de taalpurist in uw moeder van tijd tot tijd te berde brengt, zijn al hele cafédiscussies vooraf gegaan. Gelukkig is er nonkel Raf, nu al uitgeroepen tot uw persoonlijke stylist, om deze avond in goede banen te leiden. Maar eerst zal uw Darth Papa de werklust van de troepen aanwakkeren met wite pens, puree en appel met kaneel. Navelstrengetje open dus, maar onthoud: 'elk pondje, gaat door het mondje'... en het deux pieceke dat uw Mothership voor u heeft uitgezocht is maat 50... Made in ITALY... spannend dus! Nee echt... SPANNEND!

Hooked!

Mini, slecht nieuws jongen! Sinds uw Mothership in blijde verwachting is, is zij compleet en ongegeneerd verslaafd aan de meest vreemde dingen des levens. Alles is begonnen met het afbouwen van eerdere verslavingen, waar zij -kwestie van uw jonge geest niet bij voorbaat te bezoedelen- niet verder over wenst uit te weiden. In de plaats van wat zij vroeger als hoogste genot beschouwde, raakte zij primordiaal verslaafd aan alles wat ooit maar in aanraking was gekomen met het witte goud... SUIKER! Het begon allemaal heel onschuldig met een pannenkoekje links en een wafeltje rechts, maar tegenwoordig eet zij al taarten met twijfelachig glazuur (van groen over blauw tot felroze!) zoals je die in de Nederlandse filialen van Hema aantreft. Heel slecht voor de tandjes en -zo mogelijk- een nog grotere aanslag op de 'zwembandjes'! De Weight Watchers hebben in hun leven nog nooit zoveel te watchen gekregen! Nu, op zich baart deze evolutie (die zich voornamelijk horizontaal uitstrekt) haar weinig tot geen zorgen. Uw Mothership heeft een soort Mini Marshall Mothership herstelplan opgesteld waarbij Zumba, zwemmen en de Ab Circle Pro binnenkort de renovatie in goede banen moeten leiden.

Wat haar daarentegen wel verbaast, is haar recente verslaving -niet aan McCreamy (zoals de -ja, toch wel- goddelijke taarten van de Nederlandse Hema), maar wel aan McDreamy! Sinds een week of drie werpt uw Mothership haar steeds uitdeinende lijf en leden elke avond languit op de bank voor een portie Patrick Dempsey en de zijnen in Grey's Anatomy. She's hooked! Maar ook hier zou uw Mothership uw Mothership niet zijn moest ze in deze geen positieve noot zien. Het is namelijk zo dat zij -terwijl zij wegdroomt voor televisie- merkt dat ook jij enige affiniteit hebt opgebouwd met Meredith, Addison en dokter O'Malley. Telkens het klokje acht uur slaat en de begingeneriek alweer een nieuwe spannende dag in het ziekenhuis aankondigt, begint de buik van uw Mothership zó te dansen dat zij ervan overtuigd raakt dat ze je op een dag moet inschrijven in de Russische staatsballetschool.

En euh, just for the record... zodat je 't weet en je't nooit meer vergeet... kijken mag, het is slechts aankomen waar een verbod op rust! Hoe zeer uw Mothership ook wegsmelt bij McDreamy, er gaat niets boven het echte werk, McPeeke, zijnde uw Darth Papa, die elke dag meer en meer om van te smullen is!

Vader! Vader! Hou ziet mijn huidige woonst er feitelijk uit?

Wel, wel, wel, kleine Mini,

Hoe toevallig dat je net nu met zulk een vraag op de proppen komt. Net nu ik dacht: "Damn Mini, dat is echt niet veel plaats dat gij hebt hé".

Maar ik zal het je eens in geuren en kleuren vertellen.

Ziet ge dat ei hierboven? Wel, dat is eigenlijk geen ei, maar den tummy van de Mothership! En ziet ge die streep in het midden? Die geeft aan waar die tummy aan elkaar geplakt is, nadat we je der ingepropt hebben zodat je flink zou kunnen groeien.

Cool hé!

En op dit prentje kunt ge dus duidelijk zien waarom het zo benauwd is op uw appartementje hé. Geen enkel vensterke om eens open te zetten! En als ge weer eens spruiten heb gekregen ...

Maar als ge het binnenkort echt beu zijt daarbinnen, dan komt ge maar af hé. Ik zal zien dat er happekes en drankjes zijn, brengt gij Singstar mee.

En als uw haar net zo staat als op het onderste prentje, dan krijgt ge zelfs 2 drank-bonnekes!

Schol.

De Mini is van 't straat!

Mini, kraait victorie want ge zijt van 't straat jongen! EIN-DE-LIJK!
Uw Mothership is vorige week (zo) plat (als nog mogelijk gezien de plaatselijke bultvorming) op haar buik gegaan om voor u een plaats te voorzien in een gloednieuw (PRIVÉ) kinderdagverblijf in Berchem.

Ze heeft gesmeekt, gebeden, met tomaten gegooid, met CD's van Def Dames Dope, met zelfmoord gedreigd, met moord gedreigd, enfin... ze had nog juist geen beleefde, doch dwingende aanbevelingsbrieven van Barack Obama for Make-A-Wish-Foundation bij, maar eind goed, al goed dus!

En wat helemaal fantastisch is? Omdat uw crèche op de weg naar Berchem Station ligt, mag je mee op de fiets en krijgt uw Mothership niet elke week boetes in de bus omdat ze in het heetst van de ochtendspits dubbel geparkeerd bovenop een andere auto op een gehandicaptenplaats tegen de rijrichting in geparkeerd staat.

En nu moet je even je lipjes stijf op mekaar persen en ook andere lichaamsopeningen stevig dicht houden, want uw Mothership gaat op dit fantastische nieuws een glaasje bubbels drinken;-)!

Baas in eigen blaas!

Mini, uw Mothership heeft nood aan transformatie! Niet alleen wil ze plaatselijke liposucties, botoxinjecties, hair extensions en de buikspieren van Madonna, maar bovenal wil uw Mothership R-U-S-T! Rust ’s nachts, maar ook én vooral rust overdag! En die rust, Mini, hangt volledig af van de permanente druk die jij ’s nachts op mijn blaas uitoefent. Of niet...

Kunnen we afspreken dat jij je actieterrein verlegt van MIJN blaas naar de blaas van al die andere personen die mij heel de dag door om de oren slaan met deadlines, nieuwsbrieven, HTML-codes, geblokkeerd printerpapier, interviews met BV’s, meldingen van ongelezen mails of potjes yoghurt die staan te beschimmelen in de koelkast? Dan heb ik mijn acht uur nachtrust terug en zit het merendeel van mijn collega’s drievierde van de dag op het toilet alwaar zij mij niet langer om de oren kunnen slaan met deadlines, nieuwsbrieven, HTML-codes, geblokkeerd printerpapier, interviews met BV’s, meldingen van ongelezen mails of potjes yoghurt die staan te beschimmelen in de koelkast. Merci Mini! Love you 4-ever! x

Darth Papa vs Disney/Marvel

Haaaaa de Kotsky sé,

Oewist me men ventekke? Begint het niet een beetje krap te worden in uw studioke? Nog efkes geduld en dan zijn de bouwvakkers (voornamelijk uw vader-figuur dus) klaar met uw nieuwe woonst. Het zal schoon worden zenne. Ge zult nogal wenen! Hopelijk alleen van geluk natuurlijk.

Maar nu moet ge niet beginnen te denken dat ik enkel geschikt ben voor het ruwe en zware werk hé. Nee nee, alles kan ik dus aan hé! Echt ongelofelijk!

Toen ik gisteren het schokkende nieuws had vernomen dat de nazi-dieven van Diesnie de uitgeverij Marvel hebben geassimileerd, ben ik spontaan beginnen te knippen en vouwen om speciaal voor u een Spiderman in elkaar te boksen. Werkelijk prachtig!

Zodat ge hem toch nog eens kunt zien zoals hij werkelijk is (buiten die vierkante kop natuurlijk). Waarschijnlijk zal Spiderman binnenkort wel rondlopen met grote ronde oren en oranje flippers ... the horror ... THE HORROR ! ! !

Pimp your ride!

Mini, goed nieuws! Vrijdag komt de Mo, dat is de beste vriend van uw Darth Papa, bij ons thuis industriële hoeveelheden Duvel drinken. Om ons te bedanken voor het wellicht rijkelijk vloeiende gerstenat, brengt hij voor jou een complete uitrusting mee. En dat nadat je eerder al van hem -naast heel wat andere coole baby gadgets- je eerste transportmiddel gekregen hebt: een exclusieve Maxi Cosi!

Toen uw Darth Papa na een intens moment van diepe ontroering de tranen droogde, zag hij plotsklaps de vele mogelijkheden van dit prachtig stukje mobiel voor ogen. Jij zou de coolste baby van heel Het Zuid worden!

Binnenkort zal elke levende ziel ogen zo groot als wieldoppen opzetten telkens jij in je prachtige Maxi Cosi opduikt. Jouw Darth Papa heeft het namelijk tot zijn persoonlijk levensdoel gemaakt om voor jouw 'ride' de meest waanzinnige vlammenstickers op aarde te vinden.
Ben Hur for Babies, zeg maar!

Uw Mothership is minder enthousiast over dit 'vlammende' initiatief, maar het zal wel een jongensding zijn waar zij niets van begrijpt. Net zoals van die Playstation die uw Darth Papa onlangs achter haar rug heeft binnengesmokkeld...
Maar voor uw Mothership is het al lang goed, want vlammenstickers en Playstations... is dat geen papaïaanse metafoor voor "Ik ben de meest happy papa van het noordelijk halfrond!"? Ik dacht het wel!

Wanted: Mary Poppins!

Zonder te veel in te gaan op de details, want die wakkeren mijn razernij alleen maar aan, heb ik vandaag van de Stad Antwerpen te horen gekregen dat er voor jou, Mini, geen plaats is in een van de stedelijke kinderdagverblijven. Dit nieuws kwam bovenop mijn sowieso al pijnlijke vaststelling dat zwangere vrouwen de luis blijken in de pels van menig ambtenaar. Overal waar ik de laatste maanden met mijn bolle buik oog in oog sta met een overheidsinstantie die verondersteld wordt én betaald wordt (!) om mij te helpen, begin ik te twijfelen aan Phil Bosmans-publicaties zoals daar zijn: ‘Applaus voor de Schepping’.

Maar goed, geen opvang dus…Mijn oplossing?

1. Gooi een bom op het Wijnegem Shopping Center en maak van elke C&A, P&C en H&M een kinderdagverblijf.

2. Gooi -puur uit esthetische overwegingen- sowieso een bom op het Wijnegem Shopping Center!

3. Zet het holodeck vol kinderbedjes en plant bij Spock een chip in met volgende uploadmogelijkheid: 'How to become Mary Poppins in three space seconds?'
4. Linkeroever … Iemand?
5. En speciaal voor de Stad Antwerpen: BUY YOURSELF A BRAIN!

Deze laatste behoeft misschien een woordje uitleg. Vlakbij waar wij wonen staat Den Bell. Enkele jaren geleden besloot Antwerpen om dit oude gebouw te renoveren zodat al het stadspersoneel er zijn intrek kon nemen. Kers op de taart was een hypercrèche waar x-aantal kindjes opvang zouden krijgen. Bollebozen van heinde en verre bedachten architecturale hoogstandjes zonder weerga. Den Bell was voor de bewoners van het Nieuw-Zuid wat een plotse verschijning van The King zou betekenen voor die vijf nog steeds in leven zijnde Elvis-fans.

Maar … Blijkbaar had een van die bollebozen een beetje te diep in zijn Bolleke Koninck gekeken op het moment dat hij de cijfertjes in zijn grote boek had neergepend. Plotsklaps bleek Den Bell helemáál niet ruim genoeg. PROBLEEM! Oplossing? Dan maar geen crèche, want tenslotte, dat iemand kinderen op de wereld zet, kan niet de verantwoordelijkheid van de Stad Antwerpen zijn, toch? Zonder te willen versleten worden als de eerste de beste Den Brabo-adept (het type dat voor elke vierkante centimeter vogelenkak voor zijn deur een publiek forum claimt in Den Brabo, nadat hij al een Recht van Antwoord had geëist als reactie op een stuk dat nog geschreven moest worden in de lokale krant maar dat er zeker ging komen, ik zweer het, en ondertussen al een pro deo advocaat onder de arm heeft genomen om de desbetreffende duif te procederen van zodra diens identiteit bekend is gemaakt), wil ik toch benadrukken dat eenzelfde lapsus al enkele jaren geleden de architecten van het justitiepaleis is overkomen.

Ook weer vlakbij waar wij wonen staat sinds enkele jaren het nieuwe justitiepaleis. Dit is er gekomen omdat het oude justitiepaleis niet meer aan de moderne noden voldeed. Maar wat blijkt? Het nieuwe justitiepaleis is –zo mogelijk- nog minder dan het oude justitiepaleis geschikt om er grote assisenprocessen in te laten plaatsvinden. Tot op heden komen verkrachters en seriemoordenaars dus nog steeds niet verder dan de Amerikalei, in het, jawel, oude justitiepaleis.

NEED I SAY MORE!?

Je hoort het, Mini, ofwel zoeken uw Mothership en Darth Papa naarstig voort naar uw spreekwoordelijk ‘bakske vol met stro’ of anders zal uw Mothership verworden tot een zeer desperate huismoeder, zit ze (zelfs niet meer heimelijk) aan de fles, laat ze een snor groeien, tart ze de horizontale expansiewetten van haar heupen en zal ze steeds luider en luider vloeken in het openbaar.

“Ja! alleen de optimisten zullen overleven!”… met deze andere Phil Bosmans-publicatie eindig ik tijdelijk mijn betoog. Wordt ongetwijfeld vervolgd…

ip en rendier

Dag beeeeeebie!

Binnenkort is het gedaan met in je blootje rond te draaien. Geniet er van, nu het nog kan. Eens je uit The Mothership gefloept bent, zul je de rest van je leven gehuld moeten gaan in traditionele klederdracht.

Hmmm, ik merk dat je je kleine wenkbrauwspiertjes en tieniemienie oortjes probeert te gebruiken om gefronst, doch aandachtig en geboeid naar je vaderfiguur te luisteren.

Welnu, geen vrees! Darth Papa is hier om er voor te zorgen dat je steeds de meest hippe beebie zal zijn. Ik heb namelijk ontdekt dat, mits het gebruik van de juiste vijzen, onze nieuwe steunen voor de boekenrekken zeer geschikt zijn om je te voorzien van een prachtig ... gewei!

OE COOL IS DA ! ! !

Bereid je al maar voor op het ongekende succes dat je zal hebben. Natuurlijk zullen er altijd wel een paar jaloerse blikken geworpen worden. Maar dan moet je maar denken: "Hey, don't hate me because I'm beautiful".

The Mothership en mezelve kijken alvast reikhalzend uit naar de dag dat je vol trots je geweitje kan laten zien aan de rest van de wereld.

I used to be a cornflake boy...

Bon… Mini… het is voor uw eigen bestwil dat uw Motership u tot minstens uw 36-ste levensjaar achter slot en grendel, met het licht uit en gordijnen dicht opsluit ten huize Hoyberghs-Paredaens.“En waarom dan wel”, zal de kritische geest die uw foetus allicht nu al verlicht, terecht opmerken. De reden, Mini, is uw met de dag stijgende populariteit. Uw fans beloeren ons van achter elke deurspleet, van onder elke steen en uit elke ooghoek… steeds klaar om uw naam te gebruiken voor marketingdoeleinden allerhande. Dat begint met ontbijtgranen, maar waar eindigt dat!? Misschien moeten uw Mothership en Darth Papa maar auteursrechten beginnen eisen bij SABAM…

CRASH-BOEM-BANG

Mini,

Uw Mothership en Darth Papa zijn het nageslacht van de flower power-generatie. .. de generatie die rondzwierf tussen The Doors en The Beatles, de joint en de ‘Shirley Temples’. Verwekking van enige offspring was –sinds de komst van de pil- voor het eerst in de geschiedenis der menselijke voortplanting het resultaat van een vrije keuze… of van de vrije liefde (Google ‘Woodstock’!). De Motherships en Darth Papa’s van de generatie daarvoor zijn dan weer de vruchten van de oorlogsjaren. De mensen hadden geen eten en ook geen kolen om hun stoven aan te steken. Om hun voetjes te warmen kropen ze dicht bij elkaar en CRASH-BOEM-BANG… plotsklaps liep Europa vol oorlogskindjes, niet zelden van gemengd bloed -’t was tenslotte WERELDoorlog- wat overigens vaak tot grote verrassingen heeft moeten lijden in menig moederhuis (“Marie, waarom heeft onze Jos een geel velleke en van die kleine spleetoogjes?”)

En jij, Mini, we moeten daar geen doekjes om winden, jij bent een kind van de crisis. De crisis!? Wel… Een korte tijd voordat jij geboren bent, werd het Witte Huis in Amerika bewoond door een zekere George W. Bush, een man die je ongetwijfeld nog zal tegenkomen in je geschiedenisboeken. George W. Bush heeft alle centjes van de Amerikanen in een oorlog gestoken waarvan eigenlijk niemand echt schijnt te weten waarom die gevochten werd. Ook verleende hij God en klein Pierke een lening om een huisje-boompje-beestje te kopen. Klinkt sympathiek, ware het niet dat God en klein Pierke niet de centjes hadden om die leningen terug te betalen aan de bank en CRASH-BOEM-BANG … de hele economie stortte als een kaartenhuisje in elkaar. ’t Is waarschijnlijk complexer dan dat, maar uw Mothership is Paul D’Hoore niet, dus op miniscule onjuistheden in de cijfertjes na de komma moet je mij niet vastpinnen. Ik kan al koekjes bakken zonder brand te stichten, knielappen naaien zonder risico op beenamputatie en hardnekkige vlekken verwijderen op 30 °C… dus daar geraak je ook al een eind mee weg.

Maar goed, een kind van de crisis dus. Een lang verhaal in het kort? Er was geen geld om op café te gaan en op TV was minder te beleven dan in de hersenpan van Jacky Lafon. Cumuleer bij die gedachte het traag doch zeker wegtikken der tijd – zoals de biologische klok thuis tikt, tikt ze nergens (!)- en dus kropen uw Mothership en Darth Papa maar dicht tegen mekaar aan. Wat nadien volgde, was een ingewikkeld scheikundig proces van vrijgekomen feromonen, maar daarover vertelt uw Darth Papa u alles van zodra je kan fietsen zonder steunwieltjes. De Mini was een feit, en we wisten… nooit zal het nog crisis zijn!

By the way, Mini, door de crisis hebben uw Mothership en Darth Papa hun pensioenspaarplannen moeten bevriezen. Ik veronderstel dat jij –nadat je van ons het geschenk des levens hebt ontvangen- wel eens iets kan terugdoen?

Van mijn melk!

Mini,

Uw Mothership nog eens! Ik zou graag iets willen afspreken:

1. Huilbaby's stinken! Dus... sssssssssssst!

2. Mama = slapen en papa = pamper (Pavlov according to the Mothership)
3. 'Nee' is voor uw eigen bestwil.

Deal?
Dan zal ik ook mijn duit in het zakje doen!

Ik beloof op mijn communiezieltje-scoutserewoord-hetgrafvan... dat ik nooit of te nooit uw prachtige blog zal vervuilen met communicatie over uw ontbijt, lunch of late night snack.
EIGEN MELK EERST! Uiteindelijk... op restaurant kijk je ook niet in het bord van een ander! Reden? Blogs over de ongemakken van nieuwe moeders, hun 'double D cup' en hun afkolfrituelen maken uw Mothership -zo mogelijk- fysiek nog onpasselijker dan in de eerste drie maanden van uw prille aanwezigheid.

Ook zal ik het nooit hebben over uw rode billetjes of de afmetingen van uw -nu al legendarische- plasser. Zullen we dat dan afspreken?

Wim Delvoye is fan!

Dag Mini,

Uw mothership is gisteren een wandeling gaan maken. Virtueel, weliswaar, want ofwel is het te warm om buiten te komen, ofwel regent het pijpenstelen. De Belgische zomer is niet meer wat het geweest is, maar dat merk je zelf nog wel wanneer je ijsjes sneller smelten in december dan in augustus.
Maar goed, ik ben dus gaan wandelen, en wel in Wim Delvoye City. Wim Delvoye is een kunstenaar die heel bekend is geworden met zijn Cloaca... een kunstige kakmachine, zeg maar. Op zich een vrij keutelig gegeven, ware het niet dat het hart van de mothership meteen geraakt was bij het treffen van de sympathie die een man als Wim Delvoye nú al opbrengt voor uw persoon, nog maanden voordat ge zelf uw eigen eerste keuteltje op deze aardkloot hebt gelegd. Wim Delvoye ... uw eerste kakker, EUH... makker!

http://www.wimdelvoye.be/cloacafactory.php

Musica

Kotsky, I ... am your father!

Hebt ge al gezien wie fan van u is? Uw eerste vriendinnetje!

En al onmiddellijk een knap blondje, de immer bevallige Magalie. Dat ik dat nog mag meemaken. Maar ja wat kan ik zeggen buiten: 'That's my boy'!

Maar eigenlijk is het niet echt uw 'eerste' eerste vriendinnetje hé. The Mothership is natuurlijk al heel lang uw vriendinnetje.

En als ge weer eens een beetje onrustig zijt, dan speeltje ze speciaal voor u een mooi slaapliedje.

OE LIEF IS DA ! ! !

Hittegolf

Beste Mothership,

De Mini hier!
Misschien heb ik u in het verleden wat straf gestampt?
Misschien laat ik u een beetje veel naar het toilet rennen?Misschien bent u kwaad omdat ik uw enkels deed verdwijnen?
Sorry voor dit alles!
Laat u dan nu alstublieft het hitteschild op?Uit mijn poep komt 'Ping'...!

The making of...

Wie alles te weten wil komen over the making of de Mini, stel ik voor om met volgend boodschappenlijstje naar de betere supermarkt te trekken en even langs te komen:

1 fles rioja crianza 2000

1 fles rioja crianza 2001

1 fles rioja crianza 2002

1 fles rioja crianza 2003

1 fles rioja crianza 2004

1 fles rioja crianza 2005

1 fles rioja crianza 2006

1 fles rioja crianza 2007

1 fles rioja crianza 2008

1 fles rioja crianza 2009

...

Wil je echter gewoon weten hoe het de Mini vergaat NA zijn legendarische verwekking, volg dan deze blog, starring:

De Mini aka de Kotsky

The Mothership H.M.S. Annelies Paredaens

Darth Papa formerly known as Patrick Hoyberghs