Groot was de ontsteltenis van onze Lou toen hij voor het eerst werd geconfronteerd met de genen van zijn moeder... en dus met die van zichzelf. Zoals je ziet, zat ik van bij mijn prille ontstaan goed in het vlees en beschikte ik toen al over een permanent intelligente blik. Ter mijner verdediging, enige restanten van zwangerschapsdementie niet te na gesproken, ben ik nog steeds heel goed bij de pinken en wat mijn ranke verschijning betreft, ben ik trots te kunnen melden dat ik sinds de bevalling, nu twee weken geleden, al 17 kilo kwijt ben. Allemaal vocht, jawel, maar 17 kilo is 17 kilo... of het nu vocht, vet of verstand is ;-)
Let ook op de voor de jaren 70 prachtige snit van mijn voorste haarlijn... daar kunnen de hairpeople van Mister Spock nog een puntje aan zuigen, mijn gedacht!
