Nu heb ik jullie serieus liggen gehad, niet? Ik heb het vijf maanden kunnen volhouden, maar ge moet ooit uw eerste dramatische rol neerzetten. Voor ge het weet, krijgt ge alleen nog maar romantische komedies op uw bord en dan zit ge in hetzelfde schuitje als Jen (die van den Brad maar nu niet meer) en dan geraak ik van mijn leven niet meer aan een deftig lief. En daar ben ik een pak te knap voor!
Persoonlijk vind ik dat ik met mijn optreden op zijn minst een Oscar voor beste scenario moet krijgen. Ah ja, ik kwam op de spoed binnen met gastro-entritis en ik ga naar buiten met een vettige bacterie op mijn luchtwegen. IT BEATS THE COEN BROTHERS!
Nu, gelukkig voor mijn ouders (die mensen lijken nogal gehecht aan mij) heb ik in mijn meesterlijk script een happy end verwerkt. OK, ik piep en kreun nog een beetje en ik moet per dag een zillioen keer aan de zuurstofpomp hangen, maar ik leef nog. En dat allemaal dankzij Mete Reevie.
METE REEVIE? Jawel, mijn knappe meter die ALTIJD vol goede ideeën zit (wat mij er doet aan denken dat ik nog steeds op mijn eigen café wacht, maar dit geheel terzijde) en die speciaal voor mijn levensbedreigende ziekte uit het verre Guatemala een bakske vol met worry people heeft meegebracht.
Als ge niet bekend zijt met het begrip worry people, dan kan u niets dan goede smaak verweten worden, want basically zijn worry people gewoon stekskes met wat wol rond. Dus ik dacht: "MOTHERFUCKINGMOTHERMARYANDJESUSANDALLTHERESTOFTHEHOLYFAMILYTOO... WORRY PEOPLE??? STEKSKES MET WAT WOL ROND??? En daar moet ik beter van worden?!
Maar jawel, eergisteren heb ik zo'n stekske met wol rond onder mijn hoofdkussen gelegd en ik heb gezegd: "luistert goed, lelijk stekske met wol rond, gij gaat mij hier in ere herstellen of ik gebruik al uw collega worry people om deze zomer mijn BBQ mee aan te steken!"
En toen geschiedde het mirakel. Des morgens in de vroegte maak ik ons moeder wakker, goed wetende dat ik dat niet moet doen, want mijn ogen zijn nog niet half open of ze experimenteert al met de rekbaarheid van mijn bilspleet (sorry voor de details, ladies). Maar wat bleek? Geen koorts... AT ALL! Ja, ja, dat stekske met wol op heeft mijn vlammeke 's nachts gedoofd.
Dus ik weet nu wie ik moet bedanken wanneer Steven Spielberg mij de Oscar voor beste scenario overhandigt. Ik heb al volop geoefend voor de spiegel.
"I would like to thank my wonderful Mete Reevie and all the stekskes met wol rond and natuurlijk ook my perfect mother and father without who ik would still be een stom eicelleke instead of the famous filmster die ik now ben. Thank you, thank you .... and please don't forget to by my T-shirt!'
