Joe de mannen,
Voor mij even geen publieke optredens, signeersessies of afterparties, want eergisteren ben ik opgestaan met slijm in mijn keel, een knorretje in mijn neus en een eetlust als die van Twiggy na een driedubbele maagverkleining. Verdict? Een stevige verkoudheid. Tja, de leeftijd hé! Ik ben ook geen vier weken meer...
Enfin, om een lang verhaal kort te maken, ik ben dus ziek en daarom onderworpen aan medische experimenten waarvan ik het nut graag aan enig kritisch oog blootstel.
Vooreerst is er fysiologisch serum dat mijn Mothership elke drie uur in mijn beide neusgaten spuit. Daar hou ik zeker een fobie voor water aan over! En of het werkt, is nog maar de vraag, want ik blijf knorren en piepen als een varken op weg naar de slachtbank.
Nu, dat fysiologisch serum is klein bier tegenover die raket die mijn Mothership dagelijks langs die andere opening (grrrrrrr...) naar binnen werkt. Als iemand mij Facebook-gewijs in contact kan brengen met de nazaten van S. Freud, graag dan, want ik vermoed een nakende fixatie in mijn anale fase...
Soit, ik hoop dat ik snel weer de oude ben want mijn Mohership moet dringend nog eens onder de mensen komen. En voor oudjaar heb ik een glansoptreden gepland bij nonkel Raf. Mijn moederfiguur gaat dan hert maken op een tarte tatin van peren, vergezeld van pastinaakpuree en tagliatelle van schorseneren, MMMMMMM! Ik zal dus maar braaf al mijn lichaamsopeningen spreiden ter verbetering van mijn algeheel welzijn.
P.S.: Mijn moeder heeft een nieuwe gsm en heeft nog niet ontdekt hoe ze gemiste oproepen kan terugvinden. Als je dus niets van haar hoort, dan ligt dat aan haar technische knobbel die de grootte heeft van een erwt, en NIET, ik herhaal, NIET aan mijn ziekte van de voorbije dagen. Blijven bellen dus...
Allez, salut, op jullie gezondheid en tot binnenkort,
Lou xxx
