'Met elf weken zouden zelfs de moeilijkse zuigelingen vaster moeten slapen', aldus een van de vele boeken die al drie maanden lang mijn nachtkastje bevolken. En jawel, het wonder is geschied, onze Lou, vandaag elf weken en vijf dagen, heeft vannacht geen kik gegeven. Ik daarentegen heb geen oog dichtgedaan, wachtend tot junior Hoyberghs zich zou melden om drie uur, half vijf en half zeven... de gebruikelijke tijdstippen waarop hij 'acte de présence' maakt. Ik overweeg sterk om Hypnos, de God der slaap, vandaag een offer te brengen. Maar wat eet of drinkt zo ne keirel? Temesta, Morfine, Rohypnol? In ieder geval toch geen fles Bordeaux en een halve kilo Leonidas?
Anyway, vanavond proberen we het opnieuw. En wat u, trouwe lezer, betreft... binnenkort ben ik uitgeslapen en fit terug van de partij op al uw diners, brunches, kwisavonden, kroegentochten en cinefiele dan wel theatrale vertoningen. Maar tot het zover is... zzzzzzzzzzzzzzzzzzz.... Slaap ze!
