Ziet ge dat triestig groen plantje achter mij? Dat is de Swa (of François als ge streken hebt), een sociaal experiment van mijn ouders. 't Zit zo... in feite kan mijn moeder niks in leven houden. Geen hond, geen kat, geen cactus, nee zelfs geen spaghettisaus in de vriezer houdt ze vers. En dat, mijn beste vrienden, is een zeer sterk tegenargument bij het op de wereld zetten van klein mannen. Dat moet een leven lang meegaan want 'A Lou is not for Christmas'... AH NEE!
En dus besloten ze ruimschoots voor mijn komst de Swa te adopteren. Bij wijze van oefening...
Nu moet ik zeggen, ze hebben dat niet slecht gedaan. De Swa staat nooit droog en van tijd tot tijd krijgt hij zelfs meststoffen toegediend. Voor mensen die in 't stad wonen, is dat niet slecht! Maar tegenwoordig, sinds ik er ben, verliest de Swa al eens een blad en hier en daar krijgt hij een gele vlek. Nu, zelf kan ik daar alleen maar om lachen, dat ziet ge wel, want als de Swa morgen zijn geest geeft, dan krijg ik volgend jaar een echte kerstboom met lichtjes en een piek en alles erop en eraan.
AHAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA-Erlebnis... (Oftewel: Maar nu valt mijne frank, begot!)
'Mamaaaaaaaaaa, ik heb zo'n doooooooooorst!!!'
(scandeert u even mee?) GEEF MIJ AL HET WATER... DE SWA KOMT LATER, GEEF MIJ AL HET WATER... DE SWA KOMT LATER, GEEF MIJ AL HET WATER... DE SWA KOMT LATER... MWOEHA-HAAAAAAAAA!
