AAAAAAAAAAAAAAARGH!

IK BEN BLOOT!

Nog 15 jaar!

En dan mag ik alleen op café!

Om maar even te zeggen dat ik dus onlangs 1 jaar geworden ben hé dames.


Iep Iep Oeraaa ! Een volledig jaar ligt ondertussen achter mij!


Als er dus een knappe éénjarige blondine op zoek is naar een stoere kerel die houdt van een lange wandeling op het strand bij een ondergaande zon, om daarna bij een open haardvuur een diep en intens gesprek te hebben met een goed glas ... warme pap, contacteer dan even mijn papa. Die heeft al mijn gegevens.


Dames, tot binnenkort.


Jullie Lou xx

Boekenbeurs opnieuw een groot succes ...

... dankzij nieuw en opkomend talent.


Mensen,mensen. Wat een drukte!


En ik dacht dat het op dinsdag druk was in de crèche. Pfff, dat is niks met wat ik nu donderdag heb meegemaakt! 

Om een lang verhaal kort te maken, ik moest dus signeren op de boekenbeurs. Samen met mijn bomma. Ze hadden mij gevraagd en ge kent mijn klein hartje, ik kan dan niet nee zeggen hé.

Dus, wij daar naartoe. Een succes! Dat is niet te geloven. Zelfs de Piet (Meneer Huysentruyt, maar ik mag Piet zeggen) heeft er eentje laten signeren. Zogezegd voor zijn dochter, ja ja.


Maar voor wat hoort wat natuurlijk. Dus vanaf volgende week worden mijn patatjes gekookt in exclusieve Piet-potten. 


Mmmmmm ... patatjes .....

The day after ...

Auw, mijn klein, rond bolleke. Gedaan met drinken!


Je weet hoe dat gaat. Eentje kan geen kwaad, zij trakteert ook eentje, je kan niet achter blijven want je bent tenslotte "de man" en op één been kan je niet staan (ik heb zelfs moeite om stabiel op twee te staan, maar dat hoeft ze niet te weten natuurlijk). En voor je het weet heb je op je eentje een volledige bak in je botten.

En de volgende dag ben je geen mens meer ...


Nooit drink ik nog Fristi! Nooit zeg ik u!


Tot mijn mama het weer zo lief vraagt natuurlijk.

Rustig iets drinken? Forget it!

Ober? Ober! OBERRRRRRRRR ! ! !

Ne Fristi aub en geef dat mooi meisje naast mij ook iets.

All the single ladies, all the single ladies ...

Aaaaaargh, Papa Razzi!

Geen foto's heb ik gezegd. Weg, weg, weg!

Allee, eentje dan. Komt mijn goede kant wel uit in dit licht? Ligt mijn haar goed? Wacht, ik zal een beetje dramatisch naar de horizon staren ...

Het hectische leven van een beebie, zucht.

AAAAAAAAAH...

FREAK OUT... LE FREAK... C'EST CHIC!

Bericht aan alle vrouwen...

... tussen 0 en 1 jaar, wnchtg te Antwerpen, nt.-roker, wel drnkr:

Ladies, luister, ik ga eerlijk met jullie zijn. Er komt een dag dat ik tegen eenieder van jullie zal zeggen: "Marie, Sofie, Lien, Kato, ... Gij zijt echtig en techtig de enige vrouw -buiten mijn moeder- die mij al naakt heeft gezien." En ge weet dat ik dan aan 't liegen ben, maar ge zult het niet erg vinden. Ik doe de waarheid namelijk niet volledig onrecht aan. Hier verschijn ik in volle glorie, alleen voor u Mar... euh Sofie. NEE, LIEN... DOEMME!

Soit, hier komt 'm... TADAAAAAAAAAAAAAAAAAA!

P.S.: Sorry voor mijn eendgroei op vreemde plaatsen... Genant! Niet alleen voor jullie...

Sokkiemonster!

Lou is moe!

WAT IS' T!? Gij doet toch ook uw gordijnen dicht als ge wilt slapen... OF NIET SOMS?!

Elasti-Lou

NEE, ik doe niet alsof ik al kan lezen. Ik test gewoon de rekbaarheid van mijn wenkbrauwen ...

Is 't eten nog niet gereed?

Patatjes zijn voor watjes!

Ik eet mama!

Boonen, MOVE YOUR ASS!

Tommeke, Tommeke, Tommeke toch...

Maak u maar quickstepgewijs uit de voeten, want hier komt LOU HOYBERGHS... de grootste onder de beloften. Mijn debuut op de fiets verliep beter dan dat van Merckx in de tijd, temeer omdat ons moeder goei benen had vandaag.

Allez, fiets maar efkens mee!

Gegroet,

El ContaLou xxx

Zeg eens AAAAAAAAAA!

x Lou Dobbelsteen

We want Lou for ..... on the floor!

Kruipen? NO WAY! Dat doe ik voor niks of niemand!

Maar voor een fles van een goed jaar en een beest van een wijf, ga ik zelfs naakt...

TOOLS... AT LAST!

Eindelijk heeft de natuur mij iets gegeven om mee aan de slag te gaan.
Twee vlijmscherpe werktuigen, midden in mijn onderkaak!
Iemand een vinger te veel? MWOEHAAAAAAAA!

Douche? Iemand?

Wat ik van dat weer vind?
Dat het eens mag regenen!

Madame WIE?!

Beste Joëlle,

Aanvaard uw meerdere... LOU HOYBERGHS, professioneel nee-knikker in alle talen!

Groeten,

Zijn moeder

Nature Nurture

Voor wie er -weliswaar geheel onterecht- aan zou twijfelen of de P genetisch verwant is met Lou, volgt hier niet te bestrijden bewijs. Zelfs als er prachtige vrouwen in de buurt zijn, in casu de weelderig gevlekte Sophie, dan nog geldt: IPhone COMES FIRST! En dus moet Sophie tegen de grond en lacht Lou breed in de lens. Thanks Steve... nice job(s)!

Happy birthday to ... ME!

Ja ja Dames en Heren,


Het is zover! Het eerste half jaar zit erop. Of zoals we in de crèche al wel eens durven zeggen: "Time flies when you're having fun".


Kijk zelf maar eens:

Toch schoon hé? Laat de cadeautjes maar komen!


En vergeet mijn mama en papa niet hé. Die dutskes hebben zich al 6 maanden moeten uitsloven om aan mijn wensen en grillen te voldoen. Besprenkel die ook maar eens goed met geschenken!

Lou xx

Pimp my ride!

What's in an name, zeggen ze dan, maar mijn Maxi Cosi was niks maxi meer en al zeker niet cosi! Dus ik zei tegen ons moeder: "Suske, luistert, ik weiger mijn goddelijk lichaam nog in een sardienenblik te persen. Dat is niet goed voor mijn volop in ontwikkeling zijnde hamstrings. Doe maar alsof ge dat aftands reiskoffertje vergeten zijt en neemt die superdeluxe autostoel van bij mijn bompa maar mee!"

Et voila, zo geschiedde het. Ziet mij hier nu zitten... op mijn lijf gegoten! Hopelijk heeft mijn bompa niet te snel door dat hij iets mist want dan is het terug naar af. En dan neem ik nog liever het openbaar vervoer... TAXI!

Lou x

Vin de gij...

... mijn gat niet te dik in deze body?

Wacht, ik zal mijn achterkant eens laten zien!

Let ook goed op mijn zeer moderne haarsnit... kort is in deze zomer en ik ben mee natuurlijk!

P.S. Wat seconde 22 betreft... PARDON... Ik hoop dat we het er nooit meer over moeten hebben.

Bericht aan all the single ladies...

Hi single ladies,
Even een korte update na het bezoek aan mijn privé arts gisteren…Een droog hoestje niet te na gesproken, zijn de bacillen volledig uit mijn lijf en leden vertrokken. Ik raad u aan een nummertje te trekken en geduldig uw plaats af te wachten, want deze lippen kunnen heel de nacht doorgaan!

Overigens, mijn lijfarts informeerde mij verder over een van mijn bijzonderste talenten die tot op heden werden opgetekend, namelijk over de gave van het gesproken woord. Blijkbaar kan ik het –gezien mijn jeugdige leeftijd- al behoorlijk goed uitleggen. Ik weet dus als geen ander welke klanken het wel en welke het niet doen. Dus nu is het aan jullie, single ladies… I’ll make you scream like pigs… Kusje? MWOEHAHAAAAAAAA!
Lou x

Karate Lou!

Wax on... Wax off!

NO worry people...

Nu heb ik jullie serieus liggen gehad, niet? Ik heb het vijf maanden kunnen volhouden, maar ge moet ooit uw eerste dramatische rol neerzetten. Voor ge het weet, krijgt ge alleen nog maar romantische komedies op uw bord en dan zit ge in hetzelfde schuitje als Jen (die van den Brad maar nu niet meer) en dan geraak ik van mijn leven niet meer aan een deftig lief. En daar ben ik een pak te knap voor!

Persoonlijk vind ik dat ik met mijn optreden op zijn minst een Oscar voor beste scenario moet krijgen. Ah ja, ik kwam op de spoed binnen met gastro-entritis en ik ga naar buiten met een vettige bacterie op mijn luchtwegen. IT BEATS THE COEN BROTHERS!

Nu, gelukkig voor mijn ouders (die mensen lijken nogal gehecht aan mij) heb ik in mijn meesterlijk script een happy end verwerkt. OK, ik piep en kreun nog een beetje en ik moet per dag een zillioen keer aan de zuurstofpomp hangen, maar ik leef nog. En dat allemaal dankzij Mete Reevie.

METE REEVIE? Jawel, mijn knappe meter die ALTIJD vol goede ideeën zit (wat mij er doet aan denken dat ik nog steeds op mijn eigen café wacht, maar dit geheel terzijde) en die speciaal voor mijn levensbedreigende ziekte uit het verre Guatemala een bakske vol met worry people heeft meegebracht.

Als ge niet bekend zijt met het begrip worry people, dan kan u niets dan goede smaak verweten worden, want basically zijn worry people gewoon stekskes met wat wol rond. Dus ik dacht: "MOTHERFUCKINGMOTHERMARYANDJESUSANDALLTHERESTOFTHEHOLYFAMILYTOO... WORRY PEOPLE??? STEKSKES MET WAT WOL ROND??? En daar moet ik beter van worden?!

Maar jawel, eergisteren heb ik zo'n stekske met wol rond onder mijn hoofdkussen gelegd en ik heb gezegd: "luistert goed, lelijk stekske met wol rond, gij gaat mij hier in ere herstellen of ik gebruik al uw collega worry people om deze zomer mijn BBQ mee aan te steken!"

En toen geschiedde het mirakel. Des morgens in de vroegte maak ik ons moeder wakker, goed wetende dat ik dat niet moet doen, want mijn ogen zijn nog niet half open of ze experimenteert al met de rekbaarheid van mijn bilspleet (sorry voor de details, ladies). Maar wat bleek? Geen koorts... AT ALL! Ja, ja, dat stekske met wol op heeft mijn vlammeke 's nachts gedoofd.

Dus ik weet nu wie ik moet bedanken wanneer Steven Spielberg mij de Oscar voor beste scenario overhandigt. Ik heb al volop geoefend voor de spiegel.

"I would like to thank my wonderful Mete Reevie and all the stekskes met wol rond and natuurlijk ook my perfect mother and father without who ik would still be een stom eicelleke instead of the famous filmster die ik now ben. Thank you, thank you .... and please don't forget to by my T-shirt!'

Lou x

Ik heb de mot in mijn lijf...

Nu hebben ze mij goed liggen!


De ene dag ben ik nog het zonneke van de creche, de volgende ben ik geveld door allerlei virussen, bacillen en vieze bacteriën!


Net nu ik eindelijk eens iets anders dan platte pap voorgeschoteld krijg, kan ik niets meer in mijn atletisch lichaam houden. Langs iedere opening stroomt het kostbare vocht naar buiten. En ik heb er al zo weinig van.


En dan die hoest. Mensen, mensen toch. Was ik maar nooit met roken begonnen. Maar ja, ge kent dat hé. De coolste gast van de creche, foute vriendjes, alle meisjes vallen voor u, ge drinkt al eens iets en van het een komt het ander. Maar nu nooit meer! Ik besta bijna voor 80% uit slijmkes. En krijgt die maar eens weg.


Nog een geluk dat ik alerte ouders heb die onmiddellijk de gevolgen van mijn roekeloze levensstijl inzagen en mij hebben laten opnemen in dezelfde plaats waar ik voor het eerst echt daglicht heb mogen aanschouwen.


En zie hoe ik er nu aan toe ben. Triestig hé?

Zoals ge ziet, ik ben helemaal van mijn melk. Als het ooit nog maar goed komt met mij.

En dan te bedenken dat ik er in mijn glorie-weken zo uitzag:

Nogal nen beir hé!

Maar ik kom terug, daar moogt ge zeker van zijn! Bel mij volgende week maar eens, ik zal al een heel ander Loubaske zijn.

Beloofd!

Maar eerst nog efkes bekomen in mijn sanatoriummeke.

Lou xx

Mijn mama kan niet mikken!

Ja lap, zie mij hier nu zitten.

Eindelijk is de tijd aangebroken dat ik nieuwe culinaire horizonten kan gaan verkennen. Gedaan met het eenzijdige dieet van saaie papjes. Laat die steak met frietjes maar komen.


Ik dacht dat ik gek werd van uitzinnige vreugde! Pat-Atjes met Appeltjes ... iiiiiiiiiiiiiiiiii...


Maar zoals jullie kunnen zien, was dat toch een beetje te vroeg victorie gekraaid. Blijkbaar vinden mijn teerbeminde ouders mijn "oog-handcoördinatie" nog niet voldoende ontwikkeld om mij zelf aan de slag te laten.


Wees nu even heel eerlijk, veel slechter dan dit had ik het zelf toch niet kunnen doen hé?


Toch zal ik maar braaf deze vernederingen blijven ondergaan, want ik heb al een paar keer geroken dat mijn Mothership de ultieme chocoladetaart aan het samenstellen is. En als ik dan een beetje sneller ben dan Darth Papa, dan kan ik misschien stiekem een stukje in mijn slaapbakske smokkelen.


Maar niet verklappen hé!


Smakelijk en tot binnenkort,


Lou xx

Le Lou Soleil

Dag 3 in het gevangeniske ... and counting.

Wat kan het leven toch hard zijn. Amper een losse vier maanden op deze planeet and already I gotta serve time!

Niet dat ik iets uitgespookt heb hé. Toch niets heel erg. Tja, wat gaat ge doen als kleine beebie? Ge hebt praktisch nog geen verweer hé.

Maar jullie kennen mij natuurlijk al langer dan vandaag. Ik zou het Loubaske niet zijn, moest ik ook van deze situatie niet het beste maken. In een mum van tijd heb ik mij "in 't prison" opgewerkt tot de ongekende status van "zonneke in huis". Met alle sociale voordelen die bij de job horen natuurlijk. Zoals glijdende slaapuurtjes, pap-cheques en twee propere pampers extra per dag.

Niet slecht hé?

Ik neem aan dat het nog een kwestie van dagen is, vooraleer ik op mijn eigen troon zal zitten en het volk kan groeten.

Om deze heuglijke gebeurtenis nog wat extra in de verf te zetten, heeft the Mothership mij vandaag in een wel heel "zonnig" pakske gestoken (Whahahaaa, snapt ge? Zonnig? Le Lou Soleil? Die mama toch...). Schoon hé?

Ach, don't hate me because I'm beautiful.

Tot binnenkort (misschien mogen jullie wel eens op audiëntie komen),

Lou xx

Lou meets world - Part 1

Ziet ge mij lachen? NEE! Ik dacht het niet! Reden? Vandaag moet ik voor de allereerste keer naar de crèche… of hoe noemen ze gevangenissen voor -3-jarigen?

Gelukkig heeft ons ma ervoor gezorgd dat ik in stijl mijn entree kan maken. Op mijn trui heeft ze een niet mis te verstaan statement gestreken… ‘Hello, my name is Lou’! Beter was geweest: ‘Hello, my name is Lou en ik ben gene sjoe dus past maar op of ik knijp uw longen toe’, maar daarvoor was op mijn borstkas niet genoeg plaats, zucht, was ik maar Lou FERRIGNO!
Enfin, ik hoop dat de interim-moeders daar even lief zijn als mijn echt exemplaar, want anders gaan er nog rake klappen vallen in die crèche! Trouwens, ik ga nog niet meteen van 8 tot 18 uur… ge moet de mensen iets gunnen om naar uit te kijken. Een halve dag volstaat voorlopig en dan nog valt te bezien of ik daar ooit nog een teen binnen zet. TO BE CONTINUED…
Lou x

GELUKKIGE VERWEKDAG!

Niet dat het jullie zaken zijn, maar zondag 14 februari 2010 was het exact 1 jaar geleden dat ondergeschrevene met veel liefde is verwekt. En omdat mijn Mothership voor zelfs de kleinste scheet die ik laat een fles champagne ontkurkt, was ook deze heuglijke herdenking reden genoeg voor een zorgvuldig door haar georchestreerd feestje.

De dag begon met een lekker ontbijt bij ons thuis. Op het menu stonden yoghurt met vers fruit, broodjes, huisbereide quiche en chocoladetaart met korst van speculaas, een recept van Nigella... Dat wordt calorieën tellen tot na Kerstmis!

Iedereen likte duimen en vingers af. Of toch iedereen behalve ik, want voor mij stond er alleen maar melk op de kaart... IT'S GETTING OLD! Gelukkig compenseerde ons moeder mijn culinaire leed door een ietwat oudere en zeer njammie vrouw uit te nodigen. Annelie heet ze en ze is een vlotte twee jaar en een half, maar goed bewaard, 'k moet dat zeggen. En ze heeft een stevige grip, armen om nooit meer uit los te komen, maar hey, ik ben nog iets te jong om mij te binden.

Temeer omdat deze week nog een andere prachtige vrouw is geboren. Kato heet ze en met ouders als Barbara en Harm is ze nu al verzekerd van een stem als van een engeltje (mama zingt bij Scala) en een leven in de spotlights (papa is lichttechnieker). Ze heeft mij vandaag een naaktfoto gestuurd. Kijk gerust even mee.

Maar ik dwaal af... Mijn verwekkingsfeest ging verder in de sneeuw, langs gezellige cafeetjes, een kunstgalerij en een heerlijk restaurant alwaar ik -het wordt klassiek- alwéér (!) alleen maar melk gekregen heb. SOS PIET!

Uit protest voor al het culinaire geweld dat mij wordt aangedaan, trek ik mijn kapje over mijn hoofd. 't Zal ze leren! Ik ben pas terug in volle glorie te bewonderen de dag dat ik ein-de-lijk groentjes krijg voorgeschoteld zoals elke normale viermaandige. Met een eenvoudige wortelpuree ben ik al meer dan content, maar ons ma zegt dat eerst de vriezer leeg moet zijn voordat ze hem kan volsteken met driesterrenmaaltijden voor mij. Iemand kandidaat om te komen eten? Ik trakteer!

Lou x

Lou is er ook voor A!

Hello, hier ben ik weer! Een welgemeende sorry dat het even geleden is dat de familie Hoyberghs-Paredaens van zich heeft laten horen, maar mijn ouders hebben het veel te druk met mij en ik heb het veel te druk met mijn regionale mediacarrière. Overal waar ik tegenwoordig opduik, word ik gevolgd door camera's van ATV. Zonder zonnebril en XL sombrero kom ik niet meer buiten in 't stad. Het is eenzaam aan de top ...

Anyway, een tijdje terug was het weer zover. Ik steek mijn kleine teen buiten en plotsklaps staat er een cameraploeg in mijn favoriete koffiehuis. "Of ik mij niet efkens van mijn beste kant wil laten zien?" Geen probleem voor junior Hoyberghs! SMILE AND WAVE... SMILE AND WAVE! Daar kan Madame Obama nog iets van leren!

Soit, ben je een walk-of-fame'er en wil je staan waar ik gegaan ben, dan moet je koffie gaan drinken in Starfish & Coffee (Bresstraat 9, 2018 Antwerpen), het aller-aller-allerbeste koffiehuis in Antwerpen! Trouwens, onlangs ben ik ook al gefilmd in 'Take 5 mintes in Paris', misschien niet het allerbeste, maar wel mee van het gezelligste café in Antwerpen (Kloosterstraat 50, 2000 Antwerpen) en het zal ook niet lang duren of ik word gespot in Le John, zonder twijfel het allerbeste restaurant van Antwerpen.

En nu is het geduldig afwachten of de nieuwe zomercollectie van Le Petit Bateau kraagjes heeft... kan ik Jean Marie Pfaff-gewijs beginnen sparen voor een auto voor mijn achttiende verjaardag. Ketsjieng ketsjieng! Kassaaaaaaaaaa! Nog iemand een goed woordje nodig?

Tom Waits

Ondanks de niet te negeren pijnen die mij bij zijn geboorte ten deel zijn gevallen, is vandaag het onweerlegbare bewijs geleverd dat Lou Hoyberghs geen zoon van mij is.

Por qué? Wel, zonet is junior Hoyberghs in slaap gevallen met op de achtergrond Closing Time van Tom Waits, en dan nog wel op het wondermooie Martha.

Er zouden praatgroepen moeten bestaan voor ouders zoals ik, of dan toch minstens een zelfhulpboek, al was het er een van de afschuwelijk overgewaardeerde Dr. Phil... Give me SOMETHING!

En het ergste is nog wel dit: nu heb ik volledige controle over wat Lou op muzikaal gebied binnenkrijgt, maar binnenkort zit hij drie dagen per week in de crėche alwaar hij wellicht voorgoed auditief verminkt wordt door foute muzak allerhande. Het staat vast, de dag dat hij zijn lippen kan tuiten, krijgt hij een mondharmonica, en van zodra hij de pincetgreep onder de knie heeft, een gitaar. En nu ga ik een beetje Nina door zijn strot rammen. "My baby just cares for me..."

The Hulk!

Weet ge waar ik echt kwaad van kan worden? Dat er vogels in mijn bakske zitten!


Laat mij dit even verduidelijken. Sinds enige tijd heeft er zich een soort Ciconia ciconia (nen ooievaar dus) boven op mijn speelterrein genesteld. Ge moet maar lef hebben hé! En dan proberen ze mij wijs te maken dat het "een prachtig mobiel" is. Taraara, der zit ne vogel op mijn bakske!


Vinden jullie dat normaal? Mijn teerbeminde ouders blijkbaar wel. Want die lachen zich een kriek als ik daar groen van woede en opgeblazen van frustratie wild in het rond begin te meppen om die verfoeide kip weg te jagen. Zelfs het besmeuren van zijn vleugels met moeizaam opgespaarde snottepieten mag niet baten. Ik blijf opgescheept zitten met "onze gevederde vriend". Ha ha ha, lachen zenne (enig sarcasme is mij niet vreemd, dat krijg je met zulke ouders hé).


Wacht maar. Kennen jullie Lou Ferrigno nog? Haal die even voor de geest, weet dat ik ondertussen al losjes de 6kg gepasseerd ben en dat mijn geduld bijna op is! Nog een paar dagen en dan ...

LOU WILL SMASH ! ! !

Dikke kussen van het Loubasje xx

Mete Reevie

Kennen jullie eigenlijk mijn meter al? Ze heet Evy,
maar ik noem haar Mete Reevie, want dat is veel origineler. Hier zie je haar zo'n 12 weken geleden, luttele dagen voor ik geboren ben, stevig mijn toenmalige cocon omhelzend nadat ons ma en onze pa hadden gevraagd of ze mijn godmother wilde zijn. Nu... resistance was futile, want mijn geboortekaarten waren op dat moment al gedrukt, dus sowieso kon ze geen nee zeggen. Haar naam stond al stevig in het papier gegrift. Goei mopke van de oudjes, hé!

Mete Reevie heeft een hond, Odette. Odette is geboren op 31 oktober, een volledige dag na mij dus, en ze is ongeveer even groot als de doorsnee sleutelhanger. Sinds Mete Reevie Odette in huis heeft gehaald, begrijpt ze hoe zot ons ma werd van de slapeloze nachten, want Odette begint te blaffen van zodra de engeltjes 's avonds het licht uitdoen.

Maar ondanks dat Odette onnatuurlijk veel lawaai maakt om zo klein te zijn, ziet Mete Reevie haar toch graag. En ons ma ook. Zij zegt: "ik zie Odette het liefst dat ik een hond graag kan zien." Maar dat vindt Mete Reevie geen compliment want het is algemeen geweten dat ons ma honden, evolutief gezien dan toch, ergens tussen de eencellige amoeube en het stinkdier plaatst.

Mijn Mete Reevie is heel knap en lief en vooral ook de max want zij gaat speciaal voor mij een café beginnen waar je niet mag roken, waar er melk op de kaart staat, fruit- en groentenpapjes, en waar het hele plafond bestaat uit één grote babygym. HOE COOL IS DAT? I looooooooove her!

By the way, als jullie mijn tweede zin herlezen, dan zullen jullie opmerken hoe ik probleem- en vooral foutloos de woorden noemen en heten in één zin gebruik. Dat heeft ons ma er nu al ingedrild bij mij. Griezelig hé? DE FREAK!

Lou xxx

To boerka or not to boerka?

"Diversiteit is realiteit".

En dus pas ik mij aan.

Ziehier mijn versie van de boerka.

't Is schoon, 't is warm en 't bedekt lelijke melkkorsten...

Meer moet dat niet zijn!

Salam!

Fati-Lou xxx

P.S.: Durft lachen en ik stuur mijn negen broers op u af ;-)!

My room... in the middle of our house!

Na een dikke 12 weken denk ik dat ik de wereld een beetje begin te snappen... of dan toch ons ma en onze pa. Die zijn namelijk fan van operante conditionering.

"Operante wadde"?

' t Komt hier op neer... telkens ik iets tegen mijn zin doe, word ik beloond en telkens ik iets naar mijn zin doe, word ik gestraft. Voor mijn laatste wapenfeit -ik slaap al een hele week van elf uur 's avonds tot zeven uur 's morgens (boooooooooring, zucht!)- hadden mijn verwekkers een kingsize bed achter de hand, minstens vijf keer groter dan de wieg waar ik tot voor kort mijn nachten in moest slijten. Praaaaaaaaaachtig!

Mijn kamertje is nog niet helemaal af -mijn boeken staan nog niet op mijn rek en ik zie nog nergens een MacBook Pro, een Playstation en een WII- maar als ge efkens meekijkt, krijgt ge toch al een idee van mijn micro habitat.

By the way, ons moeder heeft iets met herten. Overal waar ik kijk, moet ik op zo'n beest zien. 't Zou Bambi zijn, een hersenspinsel van Walt Disney. Of ik dat filmpje eens niet mag zien? Ons ma zegt dat ge 90 jaar moogt zijn, "wat zeg ik, honderd jaar", en dan nog zijt ge niet klaar voor Bambi. Bambi is een emotionele rollercoaster te vergelijken met vallen met uw bakkes eerst (ook al zat de choco aan de andere kant), ne splinter op uw netvlies en het volledige MacGyver zakmeskit in uwe rug.

Zeg niet dat ik u niet gewaarschuwd heb. Allez, courage... moest ge het toch eens willen proberen. Maar kijk eerst even mee!

Hier is mijn bed:

En hier mijn huisdier:

Mijn licht in de duisternis:

En mijn TV-icoon uit de jaren 80:

De Swa

Ziet ge dat triestig groen plantje achter mij? Dat is de Swa (of François als ge streken hebt), een sociaal experiment van mijn ouders. 't Zit zo... in feite kan mijn moeder niks in leven houden. Geen hond, geen kat, geen cactus, nee zelfs geen spaghettisaus in de vriezer houdt ze vers. En dat, mijn beste vrienden, is een zeer sterk tegenargument bij het op de wereld zetten van klein mannen. Dat moet een leven lang meegaan want 'A Lou is not for Christmas'... AH NEE!

En dus besloten ze ruimschoots voor mijn komst de Swa te adopteren. Bij wijze van oefening...
Nu moet ik zeggen, ze hebben dat niet slecht gedaan. De Swa staat nooit droog en van tijd tot tijd krijgt hij zelfs meststoffen toegediend. Voor mensen die in 't stad wonen, is dat niet slecht! Maar tegenwoordig, sinds ik er ben, verliest de Swa al eens een blad en hier en daar krijgt hij een gele vlek. Nu, zelf kan ik daar alleen maar om lachen, dat ziet ge wel, want als de Swa morgen zijn geest geeft, dan krijg ik volgend jaar een echte kerstboom met lichtjes en een piek en alles erop en eraan.

AHAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA-Erlebnis... (Oftewel: Maar nu valt mijne frank, begot!)
'Mamaaaaaaaaaa, ik heb zo'n doooooooooorst!!!'
(scandeert u even mee?) GEEF MIJ AL HET WATER... DE SWA KOMT LATER, GEEF MIJ AL HET WATER... DE SWA KOMT LATER, GEEF MIJ AL HET WATER... DE SWA KOMT LATER... MWOEHA-HAAAAAAAAA!

Lou-dipouscomplex

Hier lig ik bij mijn mama. Die bestaat voor 80 procent uit pluche en 20 procent uit kuiken.... zoooooooo zacht is niemand! En is het jullie al opgevallen hoe mooi Venetiaans blond ik ben? Het is werkelijk prachtig! En gezien mijn prille levensmaanden heb ik nog niet eens een persoonlijkheid kunnen onwikkelen. Een persoonlijkheid, laten we wel wezen, die in niets zal moeten onderdoen voor mijn oogverblindende verschijning... 't Zal later aanschuiven worden voor Lou Hoyberghs! Wat zeg ik? Ik ben nu al een babe magnet! Maar geen enkele vrouw kan tippen aan mijn mama. Nee echt, zelf zal ze het in alle talen bestrijden, want mijn mama is heel bescheiden, maar vooral ook geniaal en lief en grappig. En ondergewaardeerd, niet normaal!

Enfin, ik vind... als jongens met jongens en meisjes met meisjes mogen trouwen, dan mag ik met mijn mama trouwen. Tenzij mijn papa mij voor is, de SNOODAARD! Daar ga ik snel een stokje voor steken... Vadermoord met urine als het ultieme wapen, HA HAAAAA, geen enkele vrouw valt op mannen wiens hemd ruikt naar pipi. Nu nog leren mikken... ;-)

Lou dans l'eau

"We meugen ons toch wassen hé menier..."

ZZZZZZZZZZZZZZ

'Met elf weken zouden zelfs de moeilijkse zuigelingen vaster moeten slapen', aldus een van de vele boeken die al drie maanden lang mijn nachtkastje bevolken. En jawel, het wonder is geschied, onze Lou, vandaag elf weken en vijf dagen, heeft vannacht geen kik gegeven. Ik daarentegen heb geen oog dichtgedaan, wachtend tot junior Hoyberghs zich zou melden om drie uur, half vijf en half zeven... de gebruikelijke tijdstippen waarop hij 'acte de présence' maakt. Ik overweeg sterk om Hypnos, de God der slaap, vandaag een offer te brengen. Maar wat eet of drinkt zo ne keirel? Temesta, Morfine, Rohypnol? In ieder geval toch geen fles Bordeaux en een halve kilo Leonidas?

Anyway, vanavond proberen we het opnieuw. En wat u, trouwe lezer, betreft... binnenkort ben ik uitgeslapen en fit terug van de partij op al uw diners, brunches, kwisavonden, kroegentochten en cinefiele dan wel theatrale vertoningen. Maar tot het zover is... zzzzzzzzzzzzzzzzzzz.... Slaap ze!