De ene dag ben ik nog het zonneke van de creche, de volgende ben ik geveld door allerlei virussen, bacillen en vieze bacteriën!
Net nu ik eindelijk eens iets anders dan platte pap voorgeschoteld krijg, kan ik niets meer in mijn atletisch lichaam houden. Langs iedere opening stroomt het kostbare vocht naar buiten. En ik heb er al zo weinig van.
En dan die hoest. Mensen, mensen toch. Was ik maar nooit met roken begonnen. Maar ja, ge kent dat hé. De coolste gast van de creche, foute vriendjes, alle meisjes vallen voor u, ge drinkt al eens iets en van het een komt het ander. Maar nu nooit meer! Ik besta bijna voor 80% uit slijmkes. En krijgt die maar eens weg.
Nog een geluk dat ik alerte ouders heb die onmiddellijk de gevolgen van mijn roekeloze levensstijl inzagen en mij hebben laten opnemen in dezelfde plaats waar ik voor het eerst echt daglicht heb mogen aanschouwen.
En zie hoe ik er nu aan toe ben. Triestig hé?
Zoals ge ziet, ik ben helemaal van mijn melk. Als het ooit nog maar goed komt met mij.
En dan te bedenken dat ik er in mijn glorie-weken zo uitzag:
Nogal nen beir hé!
Maar ik kom terug, daar moogt ge zeker van zijn! Bel mij volgende week maar eens, ik zal al een heel ander Loubaske zijn.
Beloofd!
Maar eerst nog efkes bekomen in mijn sanatoriummeke.
Lou xx
